Publikacje
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
Geneza i rozwój życia LUCA Najwcześniejsze dowody istnienia żywych organizmów na Ziemi, które odkryto w Grenlandii, pochodzą sprzed 3,7 miliarda lat, co oznacza, że życie prawdopodobnie rozpoczęło się około 4 miliardów lat temu, niemal natychmiast po tym, jak temperatura na Ziemi była wystarczająco niska, aby podtrzymać życie. Zgodnie z obecną naukową wiedzą najwcześniejszy prekursor życia nosi nazwę LUCA - Ostatni Powszechny Wspólny Przodek. Istnieje kilka hipotez dotyczących struktury LUCA, a niektórzy ewolucjoniści twierdzą, że był to bardzo prosty organizm. Uważam, że realistycznym i bezpiecznym podejściem jest założenie, że LUCA była bardzo podobna do budowy najprostszych dzisiejszych bakterii, która prawie się nie zmieniła przez ostatnie 3 miliardy lat. Dlatego możemy założyć, że pozostała niezmieniona od samego początku życia na Ziemi. Pierwsze żywe organizmy nie były workami DNA z przypadkowo umiejscowionymi białkami i enzymami, ale zawierały wyrafinowaną i złożoną maszynerię molekularną. Musi istnieć dolna granica złożoności organizmu, poniżej której życie biologiczne nie jest możliwe. Organizmy zmodyfikowane genetycznie stały się rzeczywistością, a do komórek wszczepiono zupełnie nowe zestawy genów. Taką pracę przeprowadzono w Instytucie J. Craiga Ventera, gdzie syntetyczny genom pasożytniczej bakterii Mycoplasma mycoides został zredukowany do 473 genów. Po modyfikacjach bakterie te rozmnażały się w doskonałych warunkach laboratoryjnych w obniżonym tempie 3 godzin . Jednak syntetyczny genom został wprowadzony do żywych bakterii, w których już istniała cała podstawowa struktura komórkowa. Podczas tego eksperymentu wiele genów mogło zostać usuniętych, co wpłynęłoby na długoterminowe funkcjonowanie bakterii, dlatego 473 geny mogą nie reprezentować minimalnego genomu. Ponieważ funkcje wielu genów nie zostały zidentyfikowane, trudno jest oszacować, jaki genom jest rzeczywiście potrzebny do życia. Dostarczenie wody na Ziemię Woda jest niezbędna do istnienia życia, a wszelkie poszukiwania inteligencji we Wszechświecie koncentrują się na poszukiwaniu wody. Na Ziemi znajduje się 1,4 miliarda kilometrów sześciennych wody. Średnia głębokość oceanów wynosi około 3688 metrów. To jest ogromna ilość wody. Skąd się ona wzięła? Ziemia posiada dokładnie taką ilość wody, aby mieć ogromne oceany i zapewnić istnienie lądów. Objętość wody jest około pięć razy większa niż objętość suchego lądu nad poziomem morza. Gdyby Ziemia miała więcej wody, istnienie inteligentnego życia byłoby niemożliwe. Hipotezy o pochodzeniu wody na Ziemi Podczas gdy wodór jest pierwotnym, najobficiej występującym pierwiastkiem we Wszechświecie, tlen został wyprodukowany później w pierwszej generacji gwiazd. Gwiazdy te, pod koniec swojego życia, eksplodowały, rozprzestrzeniając ciężkie pierwiastki w kosmos, tworząc mgławice słoneczne. Sugerowano, że w takiej mgławicy słonecznej, która była prekursorem naszego Układu Słonecznego, te dwa pierwiastki były powszechne, prawdopodobnie w postaci wody. Uważa się, że kiedy powstawał Układ Słoneczny, woda była obecna w gigantycznych planetach gazowych, takich jak Jowisz, Uran, Neptun i Saturn, znajdujących się w zimnej części Układu Słonecznego. Jednak na tych planetach odkryto bardzo mało wody. W rzeczywistości więcej wody znajduje się na księżycach okrążających te planety. Wiadomo, że woda jest bardziej obfita poza Neptunem w rejonach pasa Kuipera rozciągającego się na ponad 20 au i obłoku Oorta między 2000 a 100 000 au. Obszar Układu Słonecznego w odległości poniżej 3 au od Słońca był zbyt ciepły, aby lotne molekuły, takie jak woda, mogły się skondensować, więc planety, które się tam uformowały, mogły powstawać tylko ze związków o wysokiej temperaturze topnienia, takich jak metale (żelazo, nikiel i aluminium) oraz krzemiany skalne . Wielu naukowców uważa, że planety ziemskie bliższe Słońcu, takie jak Mars, Ziemia, Wenus i Merkury, były bardzo gorące i suche, kiedy się formowały, i takie pozostały z wyjątkiem Ziemi. Tylko Ziemia posiada ogromny zbiornik wody. Jak to się stało, wciąż pozostaje tajemnicą. Co ciekawsze, woda dotarła na Ziemię natychmiast po stworzeniu na niej odpowiednich warunków.
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
Przygotowanie Ziemi do inteligentnego życia Często słyszymy o odkryciu egzoplanet krążących wokół gwiazd poza naszym Układem Słonecznym i do tej pory zidentyfikowano około 4000 takich ciał. Powodem, dla którego naukowcy są tak podekscytowani tymi odkryciami jest to, że tam, gdzie planeta znajduje się w nadającej się do zamieszkania strefie gwiazdy, tj. tam, gdzie temperatura pozwoliłaby na istnienie wody w stanie ciekłym, uważa się, że na takiej planecie mogłoby istnieć życie. Przekonanie to opiera się na bardzo uproszczonej i nieudowodnionej hipotezie, że życie powstanie łatwo i naturalnie w obecności wody w stanie ciekłym. Pytanie brzmi, czy którakolwiek z tych planet położonej w strefie nadającej się do zamieszkania byłaby w stanie wspierać inteligentne życie. Odpowiedź na to można znaleźć właśnie tutaj, na Ziemi. Najpierw spójrzmy na położenie Ziemi w Galaktyce. Żyjemy w Drodze Mlecznej, która jest galaktyką spiralną. Galaktyki spiralne oglądane z góry wyglądają jak dysk z rozgałęzionymi ramionami. Nasza galaktyka ma średnicę około 100000 lat świetlnych i grubość około 2000 lat świetlnych. Centralna strefa naszej galaktyki to bardzo aktywny region o dużej gęstości gwiazd. Rodzą się tam nowe gwiazdy, stare gwiazdy eksplodują i istnieje wiele kolizji między gwiazdami. W tej strefie istnieje również wiele gwiazd neutronowych i supernowych, które są źródłem niebezpiecznego promieniowania. Nie wiadomo, jak duża jest ta groźna strefa, ale szacuje się, że rozciąga się od centrum na co najmniej 10000 lat świetlnych. Ochronę życia przed tak wysokoenergetycznym promieniowaniem można zapewnić jedynie przez separację, ponieważ natężenie promieniowania maleje wraz z kwadratem odległości od źródła. Dlatego planeta, która mogłaby potencjalnie wspierać życie, musi znajdować się jak najdalej od tej strefy. Jednak nie może być za daleko, ponieważ w zewnętrznych rejonach galaktyki koncentracja ciężkich pierwiastków niezbędnych do powstania stałych planet jest niska. Aby utworzyć planetę podobną do Ziemi, potrzebne są duże ilości metali, krzemu i tlenu, które w regionach zewnętrznych występują bardzo rzadko. Wygląda na to, że nasze Słońce, które znajduje się około 27 000 lat świetlnych od centrum galaktyki, znajduje się w optymalnej pozycji z niskim promieniowaniem i obfitością materiałów budulcowych życia.
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
Fundacja Nowej Genezy Życia
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:

Lorem Ipsum Irure magna irure,

exercitation minim

Made with Xara

© Ut duis incididunt ex officia 

Gallery